Merhaba arkadaşlar :) Bugün atacağım şiir fazla normal değil. Aynı benim gibi:) Hangi açıdan değil diye soracak olursanız da şöyle ki bu benim ilk şiirlerimden biri son 2 aydan sonra ilk şiirin diyeyim bir duraklama zamanı olmuştu yazmaktan soğumuştum. Fazla uzun tutmayayım şiiri pekçok şiirden ayıran özelliği dörtlükler halinde olmaması daha doğrusu benim pek çok şiirimden ayırıyor bu özelliği :) Bir özelliği daha var ayrıca bu ona ilk yazdığım şiir. Hadi bakalim başlıyorum :)
İlk Kez Sen
Seni ilk gördüğümde,
İlk duyduğumda sesini,
Gözlerine baktığımda,
İlk kez bana baktığında,
Ne söyleyebilirdim ki.
Ne söyleyebilirdim sana?
N'olur bir kez daha bak bana,
Saçların savrulurken,
Gözlerin,
O güzel gözlerin,
Parıldarken ne olur,
Bir kez daha bak bana.
Bir kez daha konuş benimle,
O tatlı sesinle.
Biliyor musun,
Bazen giriyorsun rüyalarıma,
Yanına yaklaşıyorum bazen,
Elimi kaldırıyorum,
Dokunmak için,
O güzel saçlarına.
Ama yapamıyorum,
Olmuyor,dokunamıyorum.
Tam dokunacakken saçlarına,
Uyanıyorum bir anda.
Acaba adımı biliyor musun,
Ya da varlığımdan haberdar mısın?
Birkaç ay sonra görsen beni,
Hatırlar mısın?
Tanır mısın beni,
Bakar mısın bana,
Yalnızca bir kez daha,
O güzel gözlerine.
Konuşur musun benimle,
O güzel sözlerinle,
O güzel sesinle?
Biliyor musun,
Seni seviyorum.
İyi günler takipte kalın, kendinize iyi bakın :)
Bu arada bunları yazıyorum da beni tanısanız şizofren dersiniz yazdıklarımla alakam yoktur. Bilim adamları şiir yazarken başka biri olduğuma inanıyor :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder